Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Μετά από την τόσο ειλικρινή δήλωση του αγαπητού προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου οφείλω να πάρω και’ γώ θέση για αυτό το ομολογούμενος επίπονο θέμα. Με μεγάλη μου ντροπή έκρυβα από την κοινωνία χρόνια τώρα το ένοχο αυτό μυστικό. Μέρα με την ημέρα κατέβαζα το κεφάλι από ντροπή και κατάπινα το πικρό ποτήρι της δυστυχίας. Έφτασα μέχρι το σημείο να συγκατοικήσω μαζί της μήπως και μπορέσω να την συνεφέρω.

Μάταια !

Δεν αντέχω άλλο. Δεν είναι δυνατό να υπομείνω άλλο αυτό το μαρτύριο. Όσο κι αν με πονάει το γεγονός- είναι γνωστές σε όλους οι οικογενειακές, σχεδόν συγγενικές σχέσεις που διατηρώ με το εν λόγω υποκείμενο- η αλήθεια οφείλει να ακουστεί.

Θα το βροντοφωνάξω λοιπόν και ας με συγχωρέσει ο θεός για την ως τα τώρα σιωπή μου.

Ναι! Αγαπητά μέλη του Δ.Σ.!
Ναι! Απανταχού αποτυχημένοι!
Ναι! Σύντροφοι και υποστηρικτές στον άνισο αγώνα κατά της επιτυχίας!
Η Μαρίνα είναι μια από αυτούς!
Η ΜΑΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ !!!

Ο θεός ας με συγχωρέσει για την πολύχρονη σιωπή μου. Ξέρω ότι θα ζω μ’ αυτή τη ντροπή γι όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

Μ. Μ.