Μετά από την τόσο ειλικρινή δήλωση του αγαπητού προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου οφείλω να πάρω και’ γώ θέση για αυτό το ομολογούμενος επίπονο θέμα. Με μεγάλη μου ντροπή έκρυβα από την κοινωνία χρόνια τώρα το ένοχο αυτό μυστικό. Μέρα με την ημέρα κατέβαζα το κεφάλι από ντροπή και κατάπινα το πικρό ποτήρι της δυστυχίας. Έφτασα μέχρι το σημείο να συγκατοικήσω μαζί της μήπως και μπορέσω να την συνεφέρω.

Μάταια !

Δεν αντέχω άλλο. Δεν είναι δυνατό να υπομείνω άλλο αυτό το μαρτύριο. Όσο κι αν με πονάει το γεγονός- είναι γνωστές σε όλους οι οικογενειακές, σχεδόν συγγενικές σχέσεις που διατηρώ με το εν λόγω υποκείμενο- η αλήθεια οφείλει να ακουστεί.

Θα το βροντοφωνάξω λοιπόν και ας με συγχωρέσει ο θεός για την ως τα τώρα σιωπή μου.

Ναι! Αγαπητά μέλη του Δ.Σ.!
Ναι! Απανταχού αποτυχημένοι!
Ναι! Σύντροφοι και υποστηρικτές στον άνισο αγώνα κατά της επιτυχίας!
Η Μαρίνα είναι μια από αυτούς!
Η ΜΑΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ !!!

Ο θεός ας με συγχωρέσει για την πολύχρονη σιωπή μου. Ξέρω ότι θα ζω μ’ αυτή τη ντροπή γι όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

Μ. Μ.

ΑΛΗΘΕΙΑ

Πρέπει να ομολογήσω με όλη μου την ειλικρίνεια πώς δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Με βασάνισε παρά πολύ η ηθική πλευρά του θέματος με αποτέλεσμα να μείνω νύχτες ολόκληρες ξάγρυπνος ώσπου να μπορέσω να βρω μια λύση.

Τελικά, κατέληξα στο συμπέρασμα, πως δεν πρέπει να κρύβω την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι. Ειδικά για ένα τόσο σημαντικό θέμα που αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα, οφείλω να είμαι συνεπής κι ας κρίνει η ιστορία αν έπραξα σωστά.

Η ΜΑΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ !!!

---------------------------------------------------by K----------

Η αποτυχία δεν αποτελεί από μόνη της έργο ζωής. Δεν είναι αυτοσκοπός. Εδώ που τα λέμε δεν είναι καν σκοπός. Αποτέλεσμα είναι. Και γι αυτό είναι το ίδιο αποδεχτή όσο και η επιτυχία.

Όπως είπε -σχεδόν- και ο Καβάφης:
«. . . αν βγεις στο δρόμο για την Ιθάκη και καταλήξεις στην καλαμαριά κάτσε και φάε ψάρι. Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο αλλά με τόσο δρόμο σίγουρα θα πεινάς.»

Τι εννοούσε ο ποιητής κανείς δεν ξέρει. Το σίγουρό είναι πως η Καλαμαριά τότε είχε ψάρι. Τώρα όπως όλες οι ακτές έχει μπαράκια.

Στο θέμα μας όμως. Η αποτυχία δεν αποτελεί για μας έργο ζωής. Δεν πασχίζουμε για αυτή, απλά συμβαίνει.

Τι να πούμε να πούμε. Δεν φταίμε εμείς γι’ αυτό είμαστε απλώς

Είμαστε ευλογημένοι.

Όλα ξεκίνησαν την άνοιξη του ‘85 όταν έκπληκτοι ανακαλύψαμε πως δεν μπορούμε να γίνουμε οι Led Zeppelin και δημιουργήσαμε το EAM (έλληνες αποτυχημένοι μουσικοί). Λίγα χρόνια αργότερα τα στενά του όρια δεν μας επέτρεπαν να καταστρέψουμε κι άλλες μορφές τέχνης και αναγκαστικά μετονομαστήκαμε σε ΕΑΚ (έλληνες αποτυχημένοι καλλιτέχνες.) Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εισχωρήσουν πολλά νέα μέλη στο κίνημα επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό της τέχνες σ’ ολόκληρη τη χώρα. Τώρα πια ως LOSER’S UNION μπορούμε ν’ ανοίξουμε τα φτερά μας και να πετάξουμε σαν μύγες πάνω απ’ τα σκατά, σ’ έναν κόσμο φτιαγμένο αποκλειστικά για πετυχημένους. Να αποδείξουμε πως η αποτυχία δεν είναι θανάσιμο αμάρτημα, είναι απλά κομμάτι της τέχνης και μάλιστα το πιο συνηθισμένο, αν η ματαιοδοξία δεν είναι το μόνο κίνητρο της.
Αν το δούμε όμως πρακτικά το θέμα, απλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα καλλίτερο.

Είμαστε αποτυχημένοι και το ξέρουμε.

δεν θέλω... κρατώ low profile...